رواية هي كبريائه الفصل الخامس عشر بقلم اماني السيد
توفيق وهلا
وبدأ يتحدث ببرود تام
انا مش عارف ابدأ بيمن فيكوا بيك يا دكتره ولا بيكى يا هلا وانسى اللى كان بين والدك ووالدى
قصدك ايه انت بتقولى انا الكلام ده ليه
هتفهمى دلوقتي بس أنا رأيى نبدا بقى بدكتورنا الكبير العظيم دكتور القلوب مش بيسموك كده برضه
وياترا فاكر مين طلعلك الاسم ده ولا تحب انت تحكى يا يا دكتره احكى انا احسن
دكتور توفيق الشهير بتوفى بين الممرضات الستات
اتجوزت عرفى مرتين من اتنين ممرضين من المستشفى .... ولما هددوك لو ماتجوزتهمش رسمى اتسببت فى طردهم عن العمل لسبب غير اخلاقى وبعدها اتعرفت على دكتوره معاك فى مستشفى .... ولما مدتكش اللى انت عايزه ولقتها محترمه سبتها وكانت حجتها إنها مابتثقش فيك ده غير بقى التحابيش التانيه والتحرشات ايام الجامعه بزمايلك البنات
سألوا عليك مين اهلك والناس اللى لازقين فيكم معارفكم اللى يحب يسأل عن حد يسأل عن ماضيه يا دكتره يسأل مكان شغله ويسأل الناس اللى اتعامل معاهم فى شغل مش يسأل قرايبه ونسايبه
نظرت تبارك لتوفيق پصدمه ولم تستطع الحديث لما دائما حظها هكذا هل كتب عليها ان تعيش بمفردها دائما هل كان سبب سوء ظنه ناتج لافعاله هو هل كان يرانى كما كان يرى الاخريات الذى فعل معهم تلك الأشياء المشينه
فاقت من شرودها على داوود وهو ممسك توفيق من ياقت قميصه
وعلى فكره هى اللى سابتنى مش أنا اللى سبتها ثم ذهب لتبارك واخذ من يدها شبكتها ورماها فى وجهه
مالكش هنا حاجه وآه نسيت ابلغك إن اخر يوم ليك فى الشغل كان انهارده فى المستشفى هنا وفى الفيوم عشان اتعمل محاضر ضدك من الممرضات والدكاتره اللى اتحرشت بيهم وضايقتهم يا يا دكتره
إحنا مافيس بينا علاقه أصلا انا روحت اتقدمتلها وهى سبتنى دى كل الحكايه وأى حاجه تانيه مالكش إنك تعرفها أصلا ثم طلبوا الامن وقاموا بالقاءه فى الخارج كانه كيس من القمامه
بعد خروج توفيق ذهب داوود وجلس على مكتبه وقام بتشغيل البروجيكتور وظهرت هلا وهى تسرق الملف
هو انتى غبيه اوى كده يا هلا عشان حركه هبله زى دى تخلينى اشك في تبارك اللى معايا من خمس
