رواية وشم على حواف القلوب الفصل الثلاثون بقلم ميمى عوالى

عن اى ابخرة او روائح قد تؤذيها فالتزمت بأوامره حتى كان ذلك اليوم الذى غلبها النعاس بعد الظهيرة لتنتبه من غفوتها على صوت حسنة و سميحة و هما تتحدثان بالقرب من فراشها عندما سمعت سميحة تقول العباية حلوة عليكى لولا بس محتاجة تتجسم شوية .. هتبقى عليكى كيف الكحكة 
حسنة و هى تخلع العبائة لتجرب اخرى ماخابراش انى ايه لازمة اللى انتى عاوزة تعمليه ده ليه كل العبايات دى هو انتى هتتاجرى فيهم عاد و اللا ايه
سميحة الحق عليا انى رايداكى كيف البرنسيسة قدام سلفتى 
حسنة بامتعاض و انى هستفيد ايه يعنى عاد اما ابقى برنسيسة و اللا الوالدة باشا حتى 
سميحة اقله افتحلك سكة للحديت معاها يمكن تعرفى تتطمنى على حبيب القلب 
حسنة بتنهيدة و هى تمصمص شفتيها وطى صوتك اللا شيخون نعسان فى اوضتنا و بعدين يعنى انى هعمل ايه بقى باخباره يا ست سميحة ما خلاص .. فات البلد و هج من سنين اها لجل ما عرف ان المحروسة هتبقى لغيره
سميحة بفضول و هو انتى متوكده يعنى انه عاشقها كيف ما بتقولى
حسنة بتنهيدة لما كان بياجى لشيخون ماكنتش بنزل عينى من عليه و اللى كنت بشوفه فى عينيه وقت ما كان بيوعالها لا يمكن اغلط فيه ابدا يعنى لولا المخبل التانى طلبها ماكانش فاتها ابدا 
سميحة بسخرية اهى لا طالت المخبل و لا المچنون و كلنا اتوكسنا و ماحدش طال اللى رايده بس اقله انتى احمدى ربنا .. انتى مع شيخون اديلك زمن و برضك شيخون سيد رجالة الكفر و الف مين تتمناه و وقت ما اخدك .. اخدك و انتى لسه ما كنتيش جيبتى اربعتاشر سنة و اديكى جيبتى بدل العيل تنين و انتى لسه اهه صغار و فى عزك يعنى المفروض تكونى نسيتى بقى حكم ده خالص خصوصى انه خلاص ساب الكفر و البلد كلاتها 
حسنة پقهر و لا عمرى نسيته و لا عمرى هنساه لو انتى نسيتى جابر كنت انى كمان نسيت حكم ده بياجى اوقات شيخون بيجيب فيها سيرته ببقى عاوزة اصړخ فيه بعزم ما فيا و اقول له انت السبب اللى خلتنى بعدت عنيه
سميحة باستنكار بعدتى عن مين يا مخبلة انتى و لا هو كان اصلا شافك و اللا عرفك حتى قبل ما تنجوزى صاحبه و حتى اما اتجوزتى .. اديكى بتقولى اها انه كان عاشق البرنسيسة نجاة و لولا ان جابر طلب يدها كان زمانه اتقدم لها و اتجوزها 
حسنة ماهو ده اللى بيخلينى ارجع اسكت من تانى بس الله يسامحها امك هى اللى خلتنى اتجوز شيخون ڠصب عنى و انى ماكنتش رايدة اتجوزة لا هو و لا غيره واصل
عودة من الفلاش باك
زينب يومها التفتتى ناحيتى نوبة واحدة كانك كنتى ناسية انى معاكم فى الاوضة من اصله و اول ما لقيتينى صاحية و مفتحة عنيا قعدتى تزعقيلى و تتعاركى معايا كانى عملت عملة 
حسنة بترصد و تهد يد اكتمى خالص و على الله اسمعك تجيبى سيرة الحديت ده نوبة تانية على لسانك لاقطعهولك .. و لا حتى بينك و بين حالك انتى فاهمة و اللا لاا ما ابقاش اوياكى فى دارى و تاجى على اخر الزمن تخربيهولى بحديتك ده
زينب بدموع تملأ عينيها انتى ليه بتعملى معايا اكده انى لما سمعت حديتكم كنت نايمة فى مكانى انتم اللى دخلتم عليا و فضلتوا تتحدتوا فوق دماغى لحد ما صحيت على حسكم

جارى يعنى لا اتصنطت عليكم و لا حكيت بعد اكده حرف واحد لاى مخلوق
حسنة بتهد يد و هو انتى تقدرى تنطقى ده انى كنت خليت عمك ېدفنك فى الزريبة تحت رجلين المواشى 
زينب يدفننى انى .. طب ليه لا هو انى اللى كنت متجوزاه و انى عاشقة غيره اياك
لتلطمها حسنة على وجهها بحدة قائلة قلتلك اكتمى .. مش عاوزة اسمع حسك نوبة تانية .. انتى فاهمة 
لتشهق زينب بالم و هى تضع يدها فوق وجنتها الملتهبة و تتجه الى الخارج و هى تعدو باكية و لكنها تسمرت بمكانها فجأة ما ان فتحت الباب .. عندما وجدت شيخون واقفا بالباب و هو ينظر اليهما شذرا لتحاول زينب التماسك قدر استطاعتها و هى تنظر الى الارض قائلة حمدالله على السلامة يا ابة .. تحب احضرلك العشا و اللا حاجة تشربها 
شيخون و هو ينظر الى زينب و وجنتها التى ترتسم عليها اصابع حسنة بوضوح روحى حطى تلج على وشك و لو عوزت حاجة هبقى اندهلك 
لتسرع زينب بالانصراف من امامه تاركة خلفها حسنة التى هرب الډم من اوصالها و هى تنظر الى شيخون پضياع و لا تدرى ان كان قد استمع لكل حديثهم او فقط الصڤعة 
و ما ان اغلق شيخون الباب حتى الټفت و اتجه اليها بهدوء و هو ينظر اليها كالقط الذى يلاعب فأرا قد وضعه تحت قوائمه و ما ان وصل امامها حتى رفع يديه عاليا و هبط بكل قوته فوق وجنتها