رواية ضحېة عشق الفصل السابع بقلم مريم احمد

سنين مش بتتنفس
فتحت عينيها لما سمعت صوت خالتها الخبيث و هي بتقول بشماته
صباح...شوفتي بقى الي بيجي على صبوحه بيجراله ايه
بصتلها نغم بهدوء و تعب و شالت الجهاز من على وشها و قالت 
نغم بتعب...انتي بتعملي معايا كدا ليه يا خالتو
صباح...عشان بكرهك يا قلب خالتك
بصتلها نغم بدهشه كبيره و الدموع في عينيها
صباح...متتصدميش اوي كدا دا انا مش بكرهك انتي بس تؤ دا انا بكرهك انتي و امك كمان
نزلت دموع نغم بحزن على امها و صډمه من خالتها
مسكت صباح ايد نغم و ضغطت عليها بغل و هي بتقول
صباح....جدعه بقى افتحي بؤقك بربع كلمه و شوفي ايه الي هيحصلك يا نغم انا بإشاره صغيره مني مش هخلي حسن بقى يتعصب عليكي زي انهارده تؤ دا انا هخليه يكرهك و هتشوفي منه وش عمرك م تتخيلي ان دا حسن الي بيحبك وووووو