رواية وشم على حواف القلوب الفصل الثامن والعشرون بقلم ميمى عوالى

موافقة و راضية انتى ايه اللى مزعلك .. ماتتحدت يا ابة 
تهامى خلاص يا عزيزة بقى طالما بتك راضية و مبسوطة 
عزيزة بعنى يرضيكم حمدى يجيب جهاز جديد لارملة اخوه رغم ان عنديها عفشها القديم و هو كمانى عنديه عفشه بتاع سميحة لكن غيرلها العفش كلاته هى بتى قليلة عن سهى عاد و اللا ايه 
جابر باستيعاب ايوة ايوة .. مش تقولى اكده من الاول يا خالة عشان تفهميني 
عزيزة ادينى قلت يا ولدى .. ها هتعمل ايه بقى عاد 
جابر برضيك .. و لا هعمل ايتها حاجة غير اللى انى قلت عليها سابق انى ماليش صالح بحمدى و لا سميحة ليها صالح بسهى 
المفروض ان خلاص اكده بتك مالهاش صالح بطليقها و لا باللى بيعمله و بعدين انى مابيعجبنيش الحديت ده من اصله انى ما احبش ابدا ان مرتى تبقى عينها من الناس و اشمعنى فلانة و اشمعنى تلتانة كل واحد على كد حاله و على كد لحافه بيمد رجليه يا خالة 
عزيزة طب اقله تعجل هبابة بجوازكم مش لسه هنستنى كل ده طالما بقى انت عنديك كل حاجة و مش ناوى تجيب حاجة 
جابر و دى كمانى مش هغيرها يا خالة انى قلت بعد ضم المحصول هو ما كانش كلام رجالة و اللا ايه 
عزيزة و انى بمية راجل يا جابر 
جابر و الله لو بالف راجل ماينفعش تحطى يدك بيدى يوم كتب الكتاب و انى حديتى من اهنا و رايح مع اللى هيحط يده فى يدى 
لينهض جابر من مجلسه و ينظر الى سميحة و يقول بحزم انى حديتى مابيتغيرش و لو بعد مية سنة و ما احبش حد يراجعنى فى حاجة فيها اتفاق 
ثم نظر الى تهامى و قال تتمسى بالخير يا عم تهامى 
تهامى ماتقعد يا جابر تتعشى معانا 
جابر بكيد و هو ينظر لعزيزة لا معلش اعذرنى .. كلت كتير عند العروسة 
تهامى بطيبة عقبال فرحكم يا ولدى 
جابر و هو يتجه الى الخارج تتصبحوا بالخير
لتلحق به سميحة بلهفة و هى تنادى عليه قائلة ماتمشيش و انت زمقان منى انى ماليش ذنب 
جابر بتحذير غلطاتك كترت يا سميحة و ماخابرش ان كنت هعرف اعديها كلاتها و اللا ايه
سميحة بمحايلة سامحنى يا جابر و بعد اكده مش هعمل اى حاجة تضايقك منى 
جابر و هو يوليها ظهره منصرفا الايام بناتنا يا سميحة 
و ما ان غاب عن ناظريها حتى عادت الى الداخل و قالت الى امها پغضب دى عملة تعمليها دى انتى عاوزاه يفوتنى بعد كل ده 
عزيزة بحدة خليكى انتى اكده لحد اما يلعب بيكى زى الكورة الشراب 
سميحة انى راضية 
عزيزة بتهكم و لما يلعب بيكى يا حزينة .. كيف هنستفيد من الارض 
سميحة انى ماليش صالح بكل الموال ده انى مايفرقش معايا غير جابر و بس و ياريت بكفايكى بقى لحد اكده 
اما بدوار نجاة .. فقد اوصلهم حكم بسيارته و اصرت الصغيرتان ان يدخلا مع نجاة لامر ما لم تفصحا عنه .. ليقول حكم الوقت اتمسى و انتم طول النهار قاعدين مع خالتكم نجاة بكفاياكم لحد اكده بقى عاد 
نجاة بعتاب بقى اكده برضيك يا ابو ياسمين انت بتعد علينا شوية الوقت اللى بنقعدوهم مع بعض
حكم واخدين منيكى يومك كلاته يا نجاة و اكيد برضيك شاغلينك عن حاجات كتير 
نجاة ما اشتكيتلكش انى سيبهم معايا على مانخلصو كل حاجة 
حكم بفضول ما انى بدى اعرف حاجة ايه اللى عاوزبن تعملوها عاد
نجاة و هى تنظر للصغيرتين بامتعاض عاوزين يتفرجوا