رواية دق قلبى الفصل الاول بقلم نورسين
انى لسه بحبه
_للاسف
وفى السنتين الفاته معرفتش انساه ولا هو عرف ينسانى وانت عارفه كده كويس كل الموضوع ان الظروف كانت اقوى منه بس هو رجع تانى رجع عشانى يا ليان ارجوكى افهمينى
كنت بسمعها بصمت مش قادره انسى الفتره المرت بيها لمجرد بس ان باباه فرض عليه انه يسافر معاه ويفسخ الخطوبه انا محضرتش الفتره دى معاها من الاول بس وقت متعرفت عليها كانت لسه متعفتش
_اعملى الى يريحك يا روكا انا اهم حاجه عندى اشوفك مبسوطه
مسحت دمعه وهميه كانت بتحاول تستعطفنى بيها
عايزه اطلب منك طلب يا قنبله الجيل انت يا حلو
_اخلصى ياختى خلينا نلحق ناكل
عايزاكى تخلصى الشغل الى ورايا عشان انا هستأذن بدرى عشان اقابل حموكش
_شغل ايه الى اخلصه
هتلقيه على مكتبى
انا عارفه انى مليش غيرك
ملحقتش اعترض قالت كلمها وجرت من قدامى
اتنهدت وقمت كملت شغلى وشغل رقيه كمان اتأخرت ساعتين عن معادى
طلبت الاسانسير الشركه كانت فاضيه كنت خاېفه دخلن الاسانسير بسرعه من غير ما ابص كنت حاسه ان فى حد هيخنقنى من ورا دخلت الاسانسير وانا بتنفس بسرعه من الخۏف
حطيت ايدى على قلبى ولفيت بسرعه من الخضه
كان هو واقف ورايا
جاوبت بإرتباك
_كان ورايا شغل
وشغل ده مخلصتهوش ليه فى وقته
_عشان كان كتير
كتير ولا قليل احنا هنا عندنا ساعات شغل معينه انت ملزمه تخلصى شغلك فيهم فاهمه يا انسه ليان
نبرته كانت عاليه وطريقته معجبتنيش منك لله يا رقيه ايدا ثانيه هو عارف اسمى منين أصلا
_انا مش فاهمه حضرتك بتتكلم معايا ليه كده ده شغل ولازم يتسلم بكرا وكان كتير ومحتاج دقه على العموم مفهوم حضرتم
خلصت كلامى وكان الاسانسير وصل طلعت منه بعصبيه يعنى اول مره اتكلم معاه كلمتين على بعض يزعقلى
كان الشارع ضلمه او مره اشوفه كده بحكم اننا دايما بنيجى الشغل بالنهار وبنمشى قبل ما الليل يجى
الجميل مشى لوحده ليه
عملت نفسى مش سامعه وطولت
استنى بس انت زعلتى ولا ايه
محستش بنفسى غير وانا بلم اكتر من طوبه من على الارض وحدفتهم عليهم تقريبا كسرتلهم ازاز العربيه
امشى بسرعه دى طلعت مجنونهه يا عم
انت مجنونه ازاى تعملى كده افرضى كانه عملو فيكى حاجه ولا حد فيهم نزل ضړبك هو مفيش دماغ وماشيه لوحدك هنا
صوته كان عالى جدا لدرجه خلتنى اترعش انا اصلا كنت خاېفه منهم هو كمان بدل ما يطمنى زود خوفى اكتر
دموعى اتجمعت فى عينى انا
