رواية دواء الروح الفصل الرابع عشر بقلم اماني سيد
خدت فلۏسخا صرفتها
طيب اقعدى وانا هفهمك
وحكى لها طه كل اللى عمله هو ومامته ورنا واټصدمت راضيه منهم
طيب والبت دى زنبها ايه وانت بتكسر قلبها كده طيب مافكرتش فى لحظه كده هتروح فين لما طردتوها فى الشارع
اكيد هتروح المستشفى هى كده كده بتبات هناك
وكسره خاطرها وكسره قلبها مالهاش تمن عندك
ندمت امته وبعد ايه
من ساعه ماعرفتك والله من ساعه ماعرفتك وانا ندمت على كل اللى عملته زمان
انا مش مصدقاك افرض بتكدب عليا انا كمان
لا والله مش بكدب عليكى واللى انتى هتقوليه هنفذه
انا أسفه مش هقدر اكمل معاك انت لا تؤتمن انت عارف انا حطيت ابنى مكانها افرض انا مت ولا جرالى حاجه هتاكل حقه زى ما عملت مع اليتيمة دى
طيب انا موافق على أى شرط تقوليه بس بترجاكى يا راضيه ماتسبينيش
انا اسفه
سابته ودخلت جابتله الشبكه عشان تديهالوا
ايه ده
شبكتك
لا انا مش موافق مش هاخدها وفكرى براحتك وأى حاجه انتى هتقوليها انا هنفذها بس بترجاكى يا راضيه ماتسبينيش
رنا يا رنا
نعم
ايه اللى وداكى عند راضيه
وانت ليك عين تتكلم معايا جواز ايه اللى رايح تتجوزه
وانتى مالك
انا مراتك مراتك يعنى ماالى ونص وبعدين راضيه مش زى نداء هتعرف تضحك عليها لو فاكر انك متجوزها عشان فلوسها فتبقى عبيط
قصدك ايه
قصدى أنى أخيرا لقيت اللى نضيفه بجد من جوه واللى حسيت أنها فعلا هتقدر تغيرنى للأحسن واحده مش طماعه زيك ولا هحسن جمبها بالنقص زى نداء واحده عاديه ومقدره ظروفى
يعنى ايه وانا
اټصدمت رنا من كلامه هو فعلا بطل يحبها وحب راضيه وبصت لحماتها اللى واقفه بتابع فر صمت وكلام أبنها قلقها بس رجعت طمنت نفسها إنه كده كده هو اللى
