رواية وشم على حواف القلوب الفصل الرابع والعشرون بقلم ميمى عوالى

ايه
لبيبة بسخرية هاتيله مصيدة
بدر انتى بتنكتى .. بتدبرى لايه بالظبط يا لبيبة فهمينى
لبيبة و انى هدبر لايه يا بدر .. ليه بتقولى اكده
بدر اللى مايشوفش من الغربال يبقى اعمى و انتى شكلك بتدبرى لحاجة واعرة قوى انتى و بكر و مخبيين عليا
لبيبة ليه يعنى حصل ايه لكل حديتك ده
بدر بكر مايقعدش فى عبك كل يوم بالشكل ده الا لو فيها ان
لبيبة بسخرية و انتو كانت ايه الإنة بتاعتكم السنين اللى فاتت دى كلاتها يا بدر ماهو كان طوالى قاعد فى عبك و انى عمرى ما قلت و لا عيدت و اللا هى الكحكة فى ايد اليتيم عجبة
بدر بتحذير ااه لو عرفت انكم بتدبروا لحاجة من ورايا .. يا ويلكم منى و انتى بالذات يا لبيبة يا ويلك منى
لتنهض لبيبة من مجلسها قائلة بشدة حوشى تهديدك بعيد عنى يا بدر و لو انتى شايفة ان بكر فى عبى اليومين دولى كيف ما بتقولى فعلى الاقل ما بقوموش على حد من عيالك يا بدر زى ما كنتى بتعملى فى عيالى و لا بحاول اوقع بينك و بينه زى ما برصك كنتى بتعملى ويايا
بدر بذهول انتى ايه التخريف اللى بتخرفيه ده
لبيبة بحزم انى عمرى ما خرفت يا بدر و لو عشان شايفانى على طول ساكتة و سايباكى تقولى و تعملى كل اللى بدك اياه و ما بتحدتش فده بس عشان انى مابحبش الحديت على الفاضية و المليانة لكن بكرة تعرفى انى مش لبيبة الهبلة زى ما انتى حاطة فى بالك
لتتركها لبيبة و تتجه الى الداخل تاركة اياها و الذهول يسيطر عليها و تتأكد شكوكها بأن هناك امر جلل بينها و بين بكر
اما بكر و هو فى الطريق الى دار شيخون قال له زين بتردد بقول لك يا ابة
بكر خير
زين انت عارف يعنى انى فاضللى السنة دى بس و اخلص الكلية بتاعتى
بكر ايوة عارف ان شاء الله تتخرج و تقف على رجليك
زين ان شاء الله بس يعنى لو انى حبيت اخطب
بكر بسخرية اخطب يا اخويا و ماله
زين بلهفة يعنى انت ماعندكش مانع
بكر المهم اهلها هم اللى مايكونش عندياتهم مانع
زين و لو قلت لك ان اهلها دول يبقى عمى شيخون
بكر بدهشة انت عينك من زينب
زين بلهفة لاا .. انى بدى اطلب زينة
بكر بس زينة لسه صغيرة قوى
زين مش صغيرة قوى يعنى و بعدين على ما انى اتخرج هتكون هى كمان شدت حيلها شوى
بكر بتفكير و انى ماعنديش مانع
زين يعنى هتخطبهالى ميتى
بكر المواضيع دى مابتجيش قفش أكده اصبر هبابة على مانتطمن على زينب و بعدين نبقى نشوف هنعمل ايه
و كانا قد وصلا الى دار شيخون ليدق بكر الباب لتفتح زينة بلهفة و تتيح لهما الدخول الى الداخل حيث تجلس حسنة ليقول بكر مالها زينب يا حسنة
حسنة اهلا يا بكر اتفضل ازيك يا زين
زين ازيك يا عمة ثم ينظر بابتسامة خفية لزينة قائلا كيفك يا زينة
زينة انى كويسة الحمدلله
بكر ماقلتيليش مالها زينب
حسنة روحى اعمليلنا شاى يا زينة قبل ما تودى الحاجة لخايتك
و بعد ذهاب زينة يقول بكر باستنكار ماتردى عليا بقوللك زينب مالها .. حصل لها ايه
حسنة بامتعاض يا اخويا ما تشغلش بالك بالقوى اكده رجليها اتعورت و خلاص اكده
بكر ايوة اتعورت كيف يعنى و هى فين دلوك
لتقص عليه حسنة ما علمته من احمد ثم تقول و الست نجاة صممت تخليها حداها الليلة دى لا و كمان