رواية للعشق أسرار الفصل الثاني عشر بقلم ام اسيا

اتجوزنا وكنا اسعد اتنين فى الدنيا لحد ما اتأخر حملى وابتدت المشاكل مع اهله روحنا كشفنا وطلع ان عندى عيب فى الرحم يخلينى ما بخلفش الصراحه هو لما عرف هدانى وطمنى ان الموضوع دا ولا يفرق معاه وانه مستحيل يفرقنا بس مرات عمى وبناتها ما سكتوش نغصوا علينا حياتنا لغاية ما اجبروه ان لازم يتجوز علشان يخلف انا رفضت وحست ان لو عمل كده انا ممكن اموت روحت لاهلى وطلبت من عبدالله انه يطلقنى منه ويروح هو يشوف حاله انا مستحيل اكون على ذمته وهو متجوز عليه عبدالله لما شاف حالتى هو بابا اجبروه انه يطلقنى ڠصب عنه وبس واڼهارت فى العياط 
رنا قربتها منها وخدتها فى حضنها انتى لسه بتحبيه 
زادت فى العياط اكتر خلاص يا حبيبتى اهدى انا فهمتك بس دول 4 سنين هو ارتبط 
علياء لا رافض 
رنا طيب وليه ما رجعتوش لبعض يبقى متمسك بيكى
علياء بس انا مش متمسكه بيه هو من حقه يكون اب دا حلم اهله وانا مستحيل احقق له الحلم ده 
رنا اهدى يا لولو علشان خاطرى انا عمرى ما شوفتك فى الحاله دى ان شاء الله ربنا يعمل اللى فيه الخير ارتاحى بس دلوقتى وما تفكريش فى اى شىء 
وفى اللحظه دى الكل سمع صوت صړيخ رنا حطت اديها على قلبها بنتى
ونزلت تجرى هى وعلياء يشوفوا فيه ايه لاقوا الكل برا الفيلا رنا اټرعبت اكتر علشان لين كانت بتلعب بره 
اول ما خرجت اټصدمت من المنظرعمها شايلها وبيجرى على العربيه 
وبصرخه طالعه من القلب لين بنتى 
وجريت على العربيه ووراها علياء 
عبدالله ارجعى يا رنا البنت كويسه ان شاء الله 
رنا لا مش هسيب بنتى 
عبدالله علياء هاتلها طرحه بسرعه تحطها عليها 
وخدها وطلعوا على المستشفى وهما فى الطريق 
عبدالله بسرعه شويه ياعم مسعد 
مسعد ان شاء خير يا باشمهندس 
وصلوا المستشفى وخدوها بسرعه ودخلوا الدكتور والممرضين يسعفوها وطلبوا منهم يستنوا بره 
رنا انا اول ما شوفت بنتى كده حسيت ان روحى بتتسحب منى معقوله بنتى هتروح منى خلاص لو كنت عيطت ساعتها كنت استريحت لكن من كتر جمودى مكنتش حاسه بالدنيا 
عبدالله اول مره احس الاحساس ده حسيت ان لين دى حته منى كنت رافض حتى ان اصدق انى ممكن اشوفها بټموت قدامى زى ابوها وانا مش عارف اعمل حاجه كان كل اللى فى بالى ساعتها صوتها وهى بتنادينى بابا ومتعلقه فى رقبتى ولما بصيت على منظر رنا وهى هتجنن عليها ودموعها متجمده فى عيونها ومش حاسه بالدنيا حسيت ان قلبي موجوع قوى ومن كتر الۏجع هيخرج من ضلوعى 
خرج الدكتور وطلب نقل ډم فورا دخلت بسرعه وبدئوا ينقلوا الډم وانا عيونى عليها نفسي تفتح عيونها علشان قلبي يهدها منظرها خلانى ما استحملتش ودموعى نزلت ڠصب عنى 
رنا مكنتش حاسه بالدنيا وانا ممكن اسمع ان بنتى سابتنى هى كمان وراحت بس فوقت على صوت الدكتور وهو بيقول نقل ډم وعبدالله بيدخل معاه جريت على الشباك وشوفتها على السرير ما بتتحركش وبينقلوا لها الډم من عبدالله وهو عيونه عليها لاول مره اشوف دموعه بتنزل وهو بيحاول يقاومها دا خلانى ابعد بعيد عن الاوضه كأنى بكده ببعد تفكير فى اى شيء غير بنتى واللى حصلها 
شويه والدكتور خرج وطمنى دخلت جوه لاقيت عبدالله بيكلمها وهى فتحت عيونها وبتكلمه بالعافيه 
عبدالله قطتى سامعنى 
لين راسي بتوجعنى قوى 
عبدالله معلش يا حبيبتى شويه بس تاخدى الدوا وتخفى عالطول 
رنا لين 
مكنتش مصدقه انى شوفتها وبتتكلم وعايزه اسمع صوتها تانى