رواية وشم على حواف القلوب الفصل الرابع عشر بقلم ميمى عوالى

اللهم آلف بين قلوبنا وأصلح ذات بيننا واهدنا سبل السلام ونجنا من الظلمات إلى النور وجنبنا الفواحش .. ما ظهر منها و ما بطن
14
وشم على حواف القلوب
الفصل الرابع عشر
لا احلل نشر او نقل الرواية باى مكان اخر دون اذن كتابى منى شخصيا و من يفعل دون ذلك يعرض نفسه للمسائلة القانونية
تصعد لبيبة الى غرفة نومها و تفتح الباب بهدوء و تطل على بكر فتجده يتقلب يمينا و يسارا فتدخل و تغلق الباب من ورائها و تذهب الى النافذة و تزيح الستائر لتنير الغرفة فيقول بكر باستنكار انتى اتجنيتى يا ولية .. مش شايفانى نايم
لبيبة بنبرة تحدى شايفاك 

بكر و لما انتى شايفانى بتفتحى الستارة ليه عاد
لبيبة و هى تجلسة على حافة الفراش امامه عشان انت كمان تشوفنى يا بكر اصل يعنى مش هينفع اتحدت معاك و انت زى عادتك مش شايفنى
بكر بدهشة انتى اتجنيتى يا لبيبة خبر ايه عاد هو وقت حديت ده و انى قلت انى عاوز انام دلوك 
لبيبة نمنا كتير يا بكر .. خدنا ايه من النوم
بكر بفضول هو فى حاجة حصلت 
لبيبة بترصد لاا .. لسه هتحصل
ليعتدل جالسا و يقول بقلق فى ايه انطقى 
لتنظر له لبيبة و هى تقول لما اتجوزنا .. كنت بتمنى لك الرضا ترضى و لما ربنا اخر رزقنا من العيال و عشان اريح دماغى و اريحك من كلام امك اللى كانت بتسم بدنى بيه كل ساعة و التانية .. روحت نقيتلك بنفسى عروسة زينة و حلوة و جوزتهالك بيدى و انت وقتها زى ماتكون ماصدقت 
و اتجوزت و انبسطت على حساب كسرة نفسى لكن سبحان الله .. ربنا طبطب عليا و كنت بحبل انى و مع بعض و بنولد مع بعض كاننا متفقين لا و كمانى زدت عليها مرة و ادينى حبلة لخامس نوبة و ده بس عشان ربنا ماكانش عاوز يكسر بخاطرى 
بكر بضيق ابااااى .. و لزمته ايه بس حديتك ده دلوك
لبيبة بحزم لما اخلص حديتى هتعرف لوحدك 
بكر بتسليم ماشى .. خلصى 
لبيبة لما ابويا واخواتى ماعجبهومش اللى حوصل انى اللى وقفت قصادهم و قلت انى راضية و موافقة و ان انى اللى شورت عليك تنجوز و مارضيتش اخليهم يقفوا قصادك و يحار بوك
كنت فاكراك هتشيلهالى بجميلة .. كنت بستناك ترد كرامتى نوبة واحدة قدام امك و اللا بدر لما كانوا يضايقونى بكلمة 
لكن ماحصولش حتى لما كانت فاطمة بتى تدافع عنى بكلمة كان جزائها انك تملص ليها ودانها و تضرو بها 
و كنت اقول فى بالى معلش .. هو مش واخد باله معلش بيربى عياله معلش مش عاوز يبقى فيه شجار و نقار كل ساعة و التانية فى الدار كنت بدور لك على كل الحجج عشان ما ازمقش منيك
لكن خلاص يا بكر .. حججك كلاتها خلصت من عندى مابقاش فيه عندى ليك و لا حجة قد النملة حتى 
بكر بنفاذ صبر هو انتى حد قال لك ان بكر طلع من المدارس ناقص علام فجاية تعلمينى انتى اللى فاتنى ماتنطقى يا ولية انتى على طول و تقوليلى ايه اللى حوصل 
لبيبة و هى تنظر له بتحدى عاوزة الارض بتاعتى اللى حداك يا بكر .. كلاتها و ريعها كمان من يوم ما سلمتهالك و بعد ما تعمل كل ده تطلقنى 
بكر پصدمة كانك اتجنيتى يا لبيبة 
لبيبة انى اتجنيت صوح من يوم ما كنت بعديلك كل مصېبة و التانية و اغمض عينى و