رواية وشم على حواف القلوب الفصل الواحد والعشرون بقلم ميمى عوالى

الميدانية اول مرة اتعرفت عليها .. لفتت نظرى بحجابها وعرفت بعد اكده انها عايشة مع خالها و امها و اخواتها و ان خالها هو اللى كان مربيها لانها كانت يتيمة شوية بشوية لقينا روحنا اتجوزنا و خلفنا و فجأة راحت من وسطينا 
سهى بأسى _ ما حبتهاش
حكم _ حبيت طريقة حياتها كانت سلسة بتاخد كل حاجة ببساطة من غير تعقيد .. الله يرحمها
سهى _ الله يرحمها بس 
حكم _ بس ايه 
سهى _ مش عارفة يا حكم .. يعنى ازاى قادر تتعامل طبيعى اكده 
حكم _ تفتكرى فى ايدى ايه اعمله يا سهى 
سهى _ كيف يعنى .. هو يعنى مافيش اى امل انكم تتجوزوا
ليضحك حكم بسخرية قائلا _ تفتكرى يعنى ينفع
سهى _ ماخلاص .. سبب الفراق مابقاش موجود
حكم _ متهيألك 
سهى _ ايه طلب انه يتجوزها من تانى
حكم _ لاا
سهى _ طب ايه 
حكم بتنهيدة _ حاجات كتييير قوى يا سهى و كفاية اكده .. وصلنا و عمتى قاعدة اهى فى الشباك 
سهى بلجلجة _ هقولها شفتك فين و جيتلك ليه
حكم _ ماتقلقيش .. خشى بقلب جامد و اضحكى و سيبينى انى اتحدت وياها
ليتوجها الى الداخل و ما ان دلفا الى مكان كريمة التى قالت بترحاب ممزوج بالريية _ يا خطوة عزيزة يا ولد اخوى .. ايه الطلة العزيزة دى
حكم _ لما لقيت سهى افتكرت ان النهاردة عيد ميلادى و جت تزورنى انى و البنات قلت اجى اوصلها و ما اسيبهاش تروح لوحديها و اطل عليكى بالمرة .. كيفك يا عمة 
كريمة _ يعنى لو ما كانتش سهى جاتلك ماكناش شوفناك يا ابن الغالى 
حكم _ لاا .. كيف الكلام ده ده انتى هتشوفينى كتير من اهنه و رايح مانى خلاص .. قررت اخلى شغلى كلاته فى اسيوط و مش رايح مصر .. ها ايه رأيك بقى 
كريمة _ ربى يوفقك يا ولدى 
حكم و هو يتلفت حوله _ اومال عمى بسيونى مش اهنه و اللا ايه
ليأتيه صوت بسيونى بترحاب قائلا _ يا مرحب يا مرحب حمدالله على السلامة يا حكم يا ولدى بقى اكده برضيك كل ده من وقت ما رجعت بالسلامة من غير ما اشوفك
حكم و هو يحييه بحراره _ ما انى لما جيت اسلم انت ماكنتش اهنه .. كيفك يا جوز عمتى 
بسيونى _ نحمد الله يا ولدى اتوحشناك كتير 
حكم _ اديكم هتزهقوا منى من اهنا و رايح 
بسيونى _ ما عاش اللى يزهق منيك يا ولدى
كريمة _ قوليلهم يحضروا لنا العشا يا سهى 
يهى بلهفة _ حاضر
حكم و هو يمسك بيد سهى _ اعذرونى النهاردة لانى لسه متغدى .. خلوها نوبة تانية 
كريمة بسخرية _ و النوبة التانية دى هتبقى ميتى .. بعد كام سنة على اكده
حكم _ كام سنة ليه بس يا عمة لا هو انتى مش ناوية تعملى ليلة حلوة اكده تليق بجواز سهى و حمدى و تعزمينى عليها و اللا ايه
كريمة بترصد _ انت جيبت الكلام ده منين
حكم _ رغم انى عاتب عليكى و على سهى و كان بودى اعرف منيكم بس الحاج عبد الحليم قابلنى و قاللى 
كريمة بجمود _ ده لسه كلام مش نهائى
حكم و هو يرسم الحيرة على ملامحه _ ازاى الحديت ده ده قاللى اخيرا عمتك اديتنا كلمة و وافقت و ربنا يتمها بالستر و تفضل راضية