رواية وشم على حواف القلوب الفصل السابع والعشرون بقلم ميمى عوالى

عايزاها
شيخون ماشى انى هطلع اجيب حاجة من فوق و يمكن ابقى اروح اجيبها لو عوقت بزيادة
اما سميحة فبعد ان اغلقت الهاتف مع جابر التفتت لامها التى كانت تجلس بجوارها و قالت عاجبك اكده اهو قلب عليا
عزيزة انتى اللى باينك مابقيتيش قادرة عليه 
سميحة هو من النوبة اللى فاتت قاللى ما اهوبش ناحية الارض نوبة تانية و قلتلك انه هيغفلقها على دماغى ماسمعتيليش من اصله
حسنة انا بدى اعرف ايه لازمتها الحركة دى من اساسه يا امة و بعدين افرضى كان قال لها انه رايحلها الارض كان ايه يعنى اللى هيوحصل
عزيزة كنت هبقى عارفة انه لسه فى ايدها كيف العجينة انما دلوك لاا ده عاوز يتحكم فيها و يمشيها على الحبل
سميحة بامتعاض و هو انى كنت اشتكيتلك 
عزيزة هو انتى يا موكوسة مش حاسة انه اتقلب حاله من وقت ما اتصالح مع جوز خايتك 
سميحة بتردد و ايه يعنى و بعدين هو بيغير عليا جابر طول عمره دمه حامى و لجل اكده مش عاوزنى اروح له الغيط نوبة تانية قدام الانفار و الاوجارية 
عزيزة و كأنها تحدث حالها ياخوفى لا تكون الحكاية حاجة تانية خالص غير اكده و الارض تضيع من يدنا
سميحة انى ما يهمنيش الارض دى من اصله انى جابر عندى بالدنيا كلاتها 
عزيزة اكتمى .. و لو حدتك تقوليله امى عايزاك
سميحة عايزاه فى ايه بقى
عزيزة بسخرية عاوزاه يتم الجوازة يا عنيا انى مش عاجبنى الحال ده ابدا على الاقل اعرف اللى فى نيته
سميحة يا خوفى لاتغفلقيها على دماغى و تهدى كل اللى عملته قبل اكده
لتسمع سميحة صوت هاتفها لتجد ان جابر هو المتصل و عندما نطقت باسمه اختطفت امها الهاتف من يدها و قامت هى بالرد على جابر و قالت ازيك يا جابر 
جابر بحمحمة اهلا يا خالة كيفك 
عزيزة بخير يا ولدى طول ما انت بخير بس كنت عاوزاك فى كلمتين اكده
جابر خير 
عزيزة خير يا ولدى ياريت تاجى تشرب معانا الشاى و نتحدت براحتنا
جابر ماشى هعدى عليكم بعد صلاة العشا
و بعد ان انهت عزيزة الاتصال نظرت الى سميحة قائلة بحزم جابر جاى بعد صلاة العشا مش عايزة اشوف طرف توبك طول ماهو موجود 
سميحة بامتعاض و ليه بقى
عزيزة اللى قلت عليه يتنفذ احسنلك يا بنت تهامى 
حسنة و مين اللى هيضايفه طيب يا امة 
عزيزة ماحدش له صالح
لتنهض حسنة قائلة خلاص .. انى ماشية ماعدش لقعدتى عازة 
عزيزة انى اصلا لسه ما اتحددتش معاكى فى اللى كنت عايزاكى فيه
حسنة ما انتى قعدتى تتحدتى عن الفرح و جابر و مواضيع كتير قوى فى ايه تانى 
عزيزة زينب
حسنة بانتباه مالها اللى ينخفى قطرها .. عملت ايه
عزيزة ماعملتش حاجة بس يعنى .. مش المفروض تتجوز بقى مابقيتش صغيرة 
حسنة انتى شايفالها عريس و اللا ايه
عزيزة و نشوف لها ليه ما زين ولد اخوكى موجود و هو اولى من الغريب بيها و بالعز اللى شيخون هيمرمغها فيه
حسنة هو زين قال لك حاجة 
عزيزة و هو زين ممكن يقول لاا على زينب مال و جمال و اصل و تربية عمته هيعوز ايه تانى اكتر من اكده و اهم هم الجوز هيتخرجوا السنة دى يعنى ماعدش لحد فيهم حجة 
حسنة ايوة يا امة بس الحكاية دى بالذات انى ما اقدرش افاتح فيها شيخون ابدا البت دى بالذات اللى بياجى يمتها شيخون بياكله بسنانه
عزيزة انى بس عاوزاكى تجسى نبضه من بعيد لبعيد و سيبيلى انى الباقى
كانت سهى قد دخلت الى
غرفتها بصحبة حمدى الذى جلس على الفراش و قال اقعدى يا سهى بدى اتحدت معاكى شوي 
لتجلس سهى الى جواره فى صمت دون النظر اليه لتسمعه يقول بصيلى يا سهى و انا بحدتك بدى احس انك سمعانى و فاهمة حديتى زين
لترفع سهى عينيها اليه بخجل لتجده ينظر لها و يبتسم اليها ابتسامة هادئة ثم قال بمرح العباية هتاكل منك حتة يارب تكون عجبتك
سهى و هى تزدرد لعابها بصعوبة حلوة قوى .. تعيش و تجيب
حمدى انى طلبتهالك من على النت مخصوص اول ما شفتها.. شفتك فيها و قلت فى بالى .. ليه ماجيبهالكيش و تلبسيها فى الفرح و تبقى اكنها فستان الفرح حاكم انى عارف انه مايصحش نلبسى فستان فرح فى ظروفنا دى لكن لو بيدى كنت جيبتلك
انى عارف ان ابويا و امى اتحدتوا قدامك و معاكى قبل سابق فى اللى انى عاوز اقولهولك دلوك بس برضك عاوزك تسمعيه منى انى كمان 
ولاد فتحى الله يرحمه فى دارنا من اكتر من سنة دلوك يعنى مش محرومين منيهم مثلا و عشان اكده اتجوزتك لجل نضمن عيالنا فى حضننا زى ما ناس ياما بتعمل
انى لما قلت يا جواز من بعد ما طلقت سميحة امى سألتنى و قالت لى عاوز مين كل اللى فكرت فيه و قلتهولها وقتها .. انى عاوز واحدة تشبه لسهى 
قلتلها عاوز واحدة طيبة كيف سهى و حنينة كيف سهى و لسانها حلو كيف سهى قلتلها شوفيلى واحدة كيف سهى فى كل حاجة 
لقيت امى ضحكت و قالتلى طب و ليه ندور بقى على واحدة كيف سهى فى كل حاجة و سهى نفسيها موجودة طب ما تتجوز سهى
وقتها حسيت انى اټخضيت لكن لقيت ابويا بيقوللى ان ده يوم المنى و لقيته هو و امى ميالين للحكاية دى امى قالتلى وقتها .. ما تتاخدش اكده و انى لا هبقى اول و لا اخر راجل يتجوز ارملة اخوه و ان انى اولى بيكى من اى راجل غريب 
اول ما سمعت كلمة راجل غريب دى حسيت انى اتقبضت و انى مش هبقى مبسوط ابدا لو شفتك فى دار راجل تانى 
يمكن فى الاول كنت باصص ليها من جيهة انك أرملة فتحى .. لكن يوم بعد التانى حسيت انى رايدك ليا مش عشان انتى ارملة فتحى اخوى لاا عشانك انتى عشان انتى سهى و بس
و لما قلت لامى انى رايدك .. كنت خاېف لا تزعل منى لكن لقيتها فرحت شفت فرحتها فى عينيها هى و ابويا 
حسيت انى عاوز ابتدى معاكى دنيتى من الاول نفسى تنسينى كل اللى عدى عليا قبل اكده 
اما جابر فبعد ان انتهت صلاة العشاء توجه الى دار التهامى و عند وصوله كانت عزيزة فى استقباله مع زوجها و بعد ان جلس بصحبتهم قالت له عزيزة اسمع يا جابر يا ولدى .. انت قريت القاتحة مع عمك تهامى و بكر و شيخون و حددتوا كمان معاد الجواز لكن يا ولدى فى حاجات مهمة لازما تتعمل و انى مش شايفة ان فى ايتها حاجة بتتم من وقتها لحد دلوك
جابر حاجات زى ايه يعنى يا خالة اللى انتى تقصديها