رواية وشم على حواف القلوب الفصل السادس والعشرون بقلم ميمى عوالى

هيزعله حتى من حاجة زى اكده
سهى مش خابرة بقى بس انت خابر عاداتنا و سلونا و كمان اخاڤ ان ابويا عبد الحليم و امى نوارة حد فيهم ياخد على خاطرة و الناس دى خاطرها غالى قوى عندى يا حكم
ليستمعا الى من تطلق الزغاريد العالية من خلف حكم ثم تقول و انتى خاطرك اغلى يا مرة ابنى يا غالية 
و عند التفات حكيم يجد نوارة تقف خلقه و على محياها ابتسامة واسعة فيقول و هو يقبل راسها كيف يا خالة نوارة .. و الله ليكى وحشة كبيرة 
نوارة بعتاب المحبة لولا ان غلاوتك من غلاوة الغالى كنت زعلت منيك 
حكم منى انى .. ليه بس
نوارة و هى توكزه بخفة فى كتفه بقى يا ولاا تاجى لعمك عبد الحليم و تسلم عليه كمانى من غير ما تطل عليا زييه
حكم باعتذار فى دى عنديكى حق انى محقوقلك و ادى راسك اهى 
ليقبل راسها فتربت على صدره بمحبة قائلة ربى يسعد قلبك يا ولدى و يرزقك بكل اللى بتتمناه
حكم بسعادة يارب يا خالة 
نوارة ياللا امشى بقى و سيبنى هبابة اكده مع بتى قبل مايندهوا عليها لكتب الكتاب 
حكم حاضر .. امرك و اكيد مش هوصيكى على خايتى 
نوارة خايتك مش محتاجة حد يوصينى عليها يا حكم ربى يعلم انها قاعدة و متربعة جوة قلبى 
لټحتضنها سهى بحب قائلة ده انتى اللى متربعة جوة قلبى و عيونى يا امة 
حكم بمرح طب اسيبكم بقى تحبوا فى بعض و اروح اشوف عمتى 
و بعد ان غادرهم حكم و اغلق الباب دونهم جلست نوارة و هى تسحب سهى الى جوارها قائلة عاوزة اقول لك كلمتين قبل ماتدخلى دارنا النوبة دى يا بتى 
سهى خير يا امة 
نوارة انى خابرة زين انك كنتى بتحبى فتحى ولدى الله يرحمه و خابرة كمانى ان هو كمان كان بيتمنالك الرضا ترضى 
سهى الله يرحمه 
نوارة فتحى ولدى كان اعز عندى من نور عينى اللى بشوف بيها لكن خلاص .. رجع للى خلقه و دلوقتى حمدى ولدى الله يبارك فى عمره هو اللى موجود و لو كان قلبى زمان متقسم مابين فتحى و حمدى فقلبى كله دلوك لحمدى لوحده
سهى تقصدى ايه يا امة بكلامك ده 
نوارة اقصد انك لحد دلوك ارملة فتحى الف رحمة و نور عليه لكن بعد ساعة زمن هتبقى مرة حمدى 
سهى أيوة انى خابرة ده 
نوارة تبقى لازما كمان خابرة .. ان اول ما حمدى يعقد عليكى لازما تنسى خالص سيرة فتحى يا بتى 
سهى بذهول انساه كيف يا امة 
نوارة ابوكى عبد الحليم لما جينا نقرا فاتحتك قالهالك اننا جايين نخطب سهى لحمدى ولدنا ماكناش جايين نخطب ارملة ولدى لولدى التانى 
اعتبرى انك اول نوبة تتجوزى فيها و حمدى كمان هيعتبر حاله اول راجل يدخل عليكى 
سهى ايوة .. بس
نوارة اللى فات ماټ يا بتى لا انتى لحقتى تعيشى فى جوازتك من فتحى و لا حمدى راخر يعتبر عاش مع مرته الاولانية ما كان على يدك عمايلها من يوم مادخلت دارنا و كان الكل معتبرها ضيفة و مسيرها ترجع دار اهلها من تانى يعنى هو كمان لا عرف للجواز طعم و لا شكل و انى عارفة ان انتى اللى هتسعدى قلبه و تشغلى باله بالقوى 
سهى بخجل فهمت قصدك يا امة 
نوارة بحب انتى بتى اللى مخلفتهاش و حمدى ولدى هو اللى فاضللى و بتمنى من كل قلبى انى اشوفكم انتم التنين مبسوطين و قلوبكم مولفة على قلوب عل
بعض و عشان اكده جيت انبهك انك تسيبى فتحى هنا فى بيت ابوكى اكنه كان راجل غريب عنينا كلاتنا .. فهمتينى زين يا سهى 
لترتمى سهى باحضان نوارة قائلة ببعض الرهبة أيوة يا امة .. فهمتك