رواية وشم على حواف القلوب الفصل الثالث عشر بقلم ميمى عوالى

خرجت لتستطلع القادم .. فوجدت زينب و زينة و هما تضحكان و زينة تقول بمرح بس يا ابة لو تشوف عبدالرحمن و عبدالله و هم بيبصوا للبت ورد دى و هى بتقول دادى كنت تهلك من الضحك عليهم
شيخون ايوة شفتهم اول يوم شافوهم فيه و قعدوا يتمقلتوا عليهم
زينب بس و الله يا ابة بنات زى العسل و دمهم شربات .. انى حبيتهم قوى 
شيخون ايوة يا بنات حاولوا تبقوا حنينين عليهم مهما ان كان يتامى و محرومين من امهم
ليأتيهم صوت حسنة و هى تقول بترصد حمدالله على السلامة.. كل ده تأخير
ليلاحظ شيخون ان زينب تتوارى خلفه فيقول معلش يا حسنة .. القاعدة خدتنى مع جابر و حكم و اتأخرت على البنات ده انى حتى كنت هرجع على هنا و اسيبهم يباتوا عند عمتهم 
حسنة بحزم لا يا شيخون .. بناتى ما يباتوش بعيد عن دارهم
شيخون دون اهتمام مانى روحت جيبتهم برضيك عشان اكده
حسنة اتعشيتوا 
شيخون لاا .. انى شبعان .. كلت درة مشوى عند جابر 
زينة و احنا كمان يا امة كلنا روانى عند عمتى مش جعانين
حسنة ماشى .. ياللا ناموا بقى الوقت اتاخر 
و بعد ان ولج شيخون الى غرفة نومهما مدت حسنة يدها و سحبت زبنب خلفها حتى دخلت بها الى غرفة شقيقها و اغلقت دونهما الباب و قالت لها بتساؤل نجاة سالتك على حاجة 
زينب بتردد حاجة زى ايه
حسنة بنبرة حادة بت انتى .. ماتتخابثيش عليا احسنلك و اتحدتى على طول 
زينب بامتعاض هو اشمعنى انى اللى على طول بتعملى معايا اكده
حسنة عشان انتى اللى دايما لسانك مفلوت منك و اللا نسيتى 
زينب لاا يا امة .. مسألتنيش عن حاجة و حتى لو سألتنى .. انا ماعرفش حاجة من من اصله عشان اقولهالها 
حسنة ماشى يا زينب بس يا ويلك منى لو عرفت انك رطيتى معاها فى اى كلام مالوش عازة هقطعلك حتة من لسانك ده و اعلقهولك فى رقبتك عشان تحرمى
و تتركها و تذهب الى غرفة نومها .. لتجد ان شيخون قد قام بتغيير ملابسه و ما ان رأها قال ما تعمليلى كوباية شاى 
حسنة ايه.. ماكفاكش الشاى اللى جابر عملهولك
شيخون لو جيتى للحق .. شربنا كتير بس انى عاوز اشرب حاجة سخنة عشان اعرف انام 
حسنة ماشى هروح اعمل لك الشاى 
لتعود بالشاى بعد دقائق قليلة لتجده قد غرق فى سبات عميق و عندما حاولت تنبيهه ليحتسى الشاى .. رفض قائلا لاا خلاص مش عاوز .. اشربيه انتى بقى 
لتقول حسنة فى نفسها ااه لو اعرف اللى فى دماغك .. يمكن كنت استريحت لكن معلش مافيش حاجة بتفضل مستخبية اكده على طول 
فى اليوم التالى .. كانت سهى فى طريق عودتها من عملها .. لتغير طريق سيرها الى دار ابيها و تتخد طريقا اخر حتى وصلت لدوارا كبيرا له باب حديدى عال و عندما وقفت امامه لمحت صبيين يلهوان بالداخل فقالت بصوت واضح محمود .. يوسف
ليعدو الطفلان نحو الباب و يفتحانه بلهفة و هما يصيحان أمة جت 
و ما ان فتحا الباب حتى ارتمى الصبيان باحضان سهى بحب و هما يعبران لها عن مدى اشتياقهما لها و هى الاخرى لا تقل اشتياقا عنهما و قدمت لهما بعض الحلوى و هى تقول الحاجات الحلوة اللى طلبتوها منى اهى .. بس خلوها لبعد الاكل عشان ماتسدش نفسكم .. ستكم فين
محمود ستى جوة بتشوف الاكل 
سهى ماشى انا هدخل اسلم عليها 
لتدخل سهى الى الدوار