رواية وشم على حواف القلوب الفصل الثاني عشر بقلم ميمى عوالى

امك و بتعلمك و پتخاف عليكى كمان انتى بس اللى يمكن مش واخدة بالك من اللى هى رايداه منك زين
زينب بحزن تقوم تمنعنى من الحديت .. مش أكده
نجاة تمنعك من الكلام كيف يعنى .. مانتى بتتحدتى زين اهه
زينب انتى مش لسه بتقولى انى ما اتحدتتش تلت كلمات على بعض
نجاة ايوة قلت 
زينب اهى امى هى اللى نبهت عليا انى ما اتحدتش
نجاة خلاص ماتزعليش اكده و بعدين اديكى اتحدتتى معاى اهه ده انتى قريتى ياجى تلت جرايد لحد دلوق
زينب صاحكة بقى اكده برضيك
نجاة يا للا خدى العصير وديه على ما اطل اكده على الغفر و اشوفهم خلصوا اكلهم و اللا لسه
كان بكر قد عاد الى داره ليجد ان الجميع متجمعين مع بعضهم و هم يتناولون بعض التسالى و يشاهدون التلفاز ليقول السلام عليكم 
الجميع و عليكم السلام 
لبيبة احضرلك العشا 
بكر لاا .. انى مش جعان و هطلع انام طوالى
بدر محتاج منى حاجة قبل ما تنام
بكر باستغراب لااا .. بس انتى مطولة فى القاعدة يعنى و اللا ايه
بدر شوية اكده على ما الفيلم يخلص هبقى احصلك
بكر ببعض الدهشة ماشى براحتك .. تصبحوا على خير 
و عندما تركهم و ذهب الى الاعلى تبادل الجميع النظرات ثم نظروا الى بدر التى قالت اتفرجوا على الفيلم و انتو ساكتين 
لبيبة بعتاب خفيف قومى حصلى جوزك يا بدر و ماتخليش الشيطان يلعب بيكى 
بدر و هى تنظر لزين بتحفز اسكتى انتى يا لبيبة انتى اصلك هتفضلى طول عمرك هبلة لكن انى مش هيهدالى بال قبل ما اعرف اصل الحكاية كلاتها 
و بعد اقل من النصف ساعة نهضت لبيبة من مكانها و اغلقت التلفاز و هى تقول اهو الفيلم خلص اهه ياللا بقى .. كل واحد يروح على فرشته 
بدر بامتعاض هو احنا بط و هتزوفينا على عشتنا يا ولية انتى عاوزة تنامى روحى انتى نامى و مالكيش صالح بحد تانى 
لبيبة بحزم و هى تنظر لابنائها و ابناء بدر باللا يا عيال اسمعوا الحديت مش عاوزين نسمع لنا كلمتين مالهمش عازة من ابوكم و كمان عنديكم الصبح مدرسة و جامعة .. ياللا اتصبحوا بالخير
و بعد ان انصرف جميع الابناء رغم امتعاض بدر اقتربت منها لبيبة و قالت هامسة لو الحديت اللى انتى بتقوليه ده صوح .. باللى بتعمليه و ناوية عليه ده هتخليه يعند و يسرع بزيادة 
بدر انتى هتجننينى يا ولية انتى يعنى لو صبح و قال لك انه ناوى يتجوز تانى مش هيفرق معاكى 
لبيبة بتنهيدة حارة يا بدر افهمى .. احنا ممكن نعرف كل حاجة من غير ما نقومها حريقة على الفاضى 
بدر بانتباه و هنعرف كيف بقى 
لبيبة بالهداوة 
بدر بدهشة انهى هداوة دى و مع مين بالظبط
لبيبة بابتسامة و هى تشير بالسبابة و الوسطى مع التنين .. بكر .. و ولدك زين
بدر مش انتى حوشتينى عن زين و ..
لبيبة عمر الټهديد ما هيخلى زين يتحدت لو فعلا فيه حاجة لان ساعتها ابوه هيعرف اننا عرفنا منيه و هيطين عيشته و انتى بالذات بعفاريتك دى عمره ما هيقول لك حاجة عشان عارفك و عارف ان لسانك و يدك سابقين عقلك 
بدر بتفكير اومال العمل ايه يعنى فى الوقعة دى و بكر لو جيبتله مخبر يسأله و لا هيقول له حاجة 
لبيبة مانتى لا ليكى دعوة بده و لا بده سيبينى انى اتصرف
بدر بسخرية بقى انتى اللى هتتصرفى يا لبيبة 
لبيبة يوضع سره فى اضعف خلقه و بعدين يعنى
ماتستصغرينيش قوى كده يا بدر 
بدر و هى تراقب ملامح لبيبة ماشى يا لبيبة هسيبك المرة دى انتى اللى تمشى المركب و لما اشوف هتعوميها و اللا هتغرقيها و تغرقينا كلاتنا معاكى 
ترك شيخون و حكم جابر بارضه و عادا الى دوار المصيلحى .. و عند دخولهما هرعت ورد الى ابيها قائلة اتأخرت اوى يا دادى
حكم معلش يا ورد .. كنت بخلص حاجات مهمة ورايا 
شيخون لابنتيه ها يا زينب .. مش ياللا انتى و زينة 
نجاة استنى عليهم بس على مانتعشى سوا 
حكم بمرح لاااا .. انى عن نفسى لا يمكن اكل حاجة تانى النهاردة و جابر شوى لنا درة كبس على قلبى بزيادة 
نجاة بعتاب بقى اكده برضك
شيخون انى كمان يا نجاة مش هقدر ااكل حاجة دلوك تانى خالص 
لتقترب زينب من ابيها قائلة انى جاهزة يا ابة 
شيخون و انتى يا زينة 
زينة و انى كمان جاهزة 
شيخون محتاج منى حاجة يا حكم 
حكم تسلم .. اكيد هنسهر مع بعض بكرة ان شاء الله قبل ما اسافر 
نجاة بلهفة انت هتعاود بلاد برة من تانى 
حكم و هو يرمقها بتمعن لاا .. انى نازل مصر عند خالى 
نجاة بتردد هتغيب هناك كتير 
حكم بتنهيدة لسه مش عارف .. انى مبدأيا طبعا رايح اسلم عليه و ازوره بس كمان هشوف الارض اللى كلمنى عنها عشان المشروع بتاعى 
نجاة طب و البنات هتاخدهم معاك
حكم لازم .. عشان كمان عاوز افسحهم و اوريهم بلدنا شكلها ايه و كمان عشان يختاروا .. ان كانوا يعيشوا هنا و اللا هناك
نجاة بحزن اكيد هيختاروا هناك حد يسيب مصر كلاتها و ياجى يعيش حدانا هنا فى الكفر 
حكم انى لو بيدى ما اطلعش من الكفر ابدا 
نجاة و كانها تعاتبه سبق و سيبته و سيبت مصر كلاتها
ليسود الصمت و الوجوم يعتلى ملامح حكم ليقول شيخون هو احنا هنقلب فى اللى فات ليه عاد
حكم لو كان شغلى ينفع يتعمل فى الكفر .. ماكنتش سيبته ابدا ادعيلى انتى بس انى اعرف راسى من رجلى قوام
نجاة و هى تنظر للصغيرتين ايوة بس هتوحش البنات قوى 
شيخون مش هيغيبوا عن حضنك كتير ماتخافيش انى متوكد انهم هيختاروا انهم يفضلوا اهنه 
ياللا يا بنات الوقت اتاخر خد بالك من عمتك يا احمد
احمد ماتقلقش يا ابوى .. مع السلامة 
بمنزل شيخون .. عادت حسنة الى دارها وحدها و ظلت لساعات تنتظر عودة زوجها و ابنتيها و عندما شعرت بالملل .. هاتفت سميحة و ما ان ردت عليها حتى قالت لها شيخون من ساعة ما سابنا و راح مع جابر و هو لا حس و لا خبر هو جابر ما حدتكيش
سميحة لاا .. و يا خوفى من لمتهم دى و رجوعهم مع بعض بالشكل ده من تانى