رواية وشم على حواف القلوب الفصل الثالث والعشرون بقلم ميمى عوالى

كل يوم لكن امك نوارة مش سهل عليها ابدا عشان خاطر صحتها من ساعتها حبك زاد فى قلبى اكتر من الضعف و عشان اكده لما حمدى فكر فى الجواز من تانى مالقيناش بنت اصول قدامنا زيك تملى عنينا 
سهى باحراج _ الله يباركلى فيك يا ابة عبد الحليم 
عبد الحليم _ طب ماسألتيش روحك لازمته ايه الكلام ده دلوك رغم انك عارفاه من قبل سابق
سهى _ مش عارفة 
عبد الحليم _ ده بقى يا بتى تانى هام انى عاوزك تفهمى كويس .. اننا ما اختارناكيش لحمدى لجل انك ام ولاد فتحى لاا احنا اختارناكى لانك سهى اللى عاشرناها و حبناها و صعب علينا فراقها لينا و لدارنا 
سهى بخجل _ يعلم ربنا ان انى كمان بحبكم كيف حبى لابويا و امى تمام 
عبد الحليم _ عارف يا بتى و عشان اكده عاوزك تفتحى يدك
سهى _ افتح يدى ليه 
عبد الحليم و هو يمد يده لها بمظروف ورقى _ عشان تاخدى منى ده 
سهى بعدم فهم _ ايه ده يا ابه
عبد الحليم _ ده مهرك يا بتى .. خمس فدادين ارض باسمك بيع و شړا 
سهى _ ايوة .. بس انى .. 
عبد الحليم و هو يشير اليها لتصمت _ انى عارف انك مش عاوزة حاجة بس ده مهرك اللى قال عليه حمدى و كمان شبكتك فى حجر امك نوارة اهى مدى يدك خوديها ياللا 
لتنظر سهى الى امها التى اشارت اليها برأسها لتفعل فناولتها نوارة علبة من القطيفة عندما فتحتها وجدت بها عقدا من الذهب بصحبة بعض الاساور الذهبية و خاتما لتقول بانبهار _ بس ده كتير قوى 
نوارة بحب _ مافيش حاجة تكتر عليكى يا بتى 
عبد الحليم _ و عشان ماحدش ضامن المۏت من الحيا انى اتفقت مع المحامى انه هيقسم الارض ما بين حمدى و مابين ولادك ان شاء الله و الدار هتبقى باسم نوارة 
سهى _ ربنا يديك طولة العمر يا ابة احنا مانسواش حاجة من غيرك 
عبد الحليم بابتسامة محبة _ تسلمى يا بتى .. ها يا حاج بسيونى نقرا الفاتحة بقى 
بسيونى _ نقرا الفاتحة 
و بعد اتمام قراءة الفاتحة يقول عبد الحليم _ ايه رايكم يا جماعه .. نكتب الكتاب و نعمل الډخلة الجمعة اللى بعد الجاية 
كريمة _ ايوة يا حاج .. بس يعنى على طول اكده 
عبد الحليم _ ناقصنا ايه يا حاجة 
كريمة _ ناقصنا عفش العروسة 
عبد الحليم _ مش فايتانى يا حاجة سهى تشوف تحب تنزل ميتى تنقى اللى هى عاوزاه و الدور التانى كلاته اتبيض و اتوضب و مافيهوش قشاية يعنى العفش اللى هتنقيه هياجى على الفرش على طول .. يبقى فاضل ايه تانى 
نوارة _ و لو سهى عاوزة الفرح يتعمل فى . 
سهى بلهفة _ لا يا امة فرح ايه مابقيناش صغار على الكلام ده 
كريمة _ و ماكبرتيش برضيك يا سهى و اللى مايعرفكيش يقول لسه بت بنوت و بعدين الكفر كلاته لازم يعرف انك بتتجوزى ده انتى بت كريمة الزيات .. عاوزة تتجوزى سكيتى اياك
سهى _ لا يا امة بس الفلوس اللى هنصرفها على الفرح نجيب بيها دبابح نأكل بيها الناس الغلابة و الناس وقتها برضك هتعرف انها بمناسبة جوازى 
عبد الحليم باستحسان _ و الله يا بتى من يوم ماعرفتك و انى