رواية وشم على حواف القلوب الفصل الثالث بقلم ميمى عوالى

من غير ما اقول لحد زى ماوصيتينى بس ماينفعش ابات من غير ما اقول 
نجاة و هى تضع هاتفها على أذنها _ طب استنى 
ثم قالت و هى تتحدث على الهاتف _ ايوة يا زينب .. ازيك يا حبيبتى 
زينب _ ازيك يا عمة ايه اللى مسهرك لحد دلوك
نجاة _ مش وقته بس كنت عاوزة أسألك .. ماتعرفيش ابوكى نام و اللا لسه صاحى 
زينب _ ابويا لسه منمش .. هو فى حاجة و اللا ايه 
نجاة _ مافيش .. كنت عاوزة اقول له على حاجة اكده و خفت اكلمه الاقيه نام .. اقفلى بقى الحقه قبل ماينام 
لتغلق الخط مع زينب و تعاود الاتصال مرة اخرى و لكن تلك المرة هاتفت شيخون الذى اجابها بصوت قلق قائلا _ ايه يا نجاة .. انتى بخير انتى و العيال
نجاة _ اتطمن كلاتنا بخير انى بس كنت عاوزة اقولك ان احمد عندى و طلبت منه يبات حدايا الليلة دى 
شيخون _ مافيهاش حاجة .. بيت عمته بس هو عادى و اللا فى حاجة 
نجاة _ جالى ضيف فجأة يا شيخون و ماكانش ينفع استقبله لوحدى خصوصا انه هيبات هنا
شيخون بحدة خفيفة _ ضيف مين ده اللى استقبلتيه فى وقت زى ده و هيبات حداكى كمان يا نجاة 
نجاة بتنهيدة خفيفة _ حكم الزيات يا شيخون
شيخون بذهول _ بتقولى مين حكم الزيات و ليه ماكلمتنيش من وقتها و بلغتينى 
نجاة _ المفاجأة بس خلتنى اتلخبطت بس احمد جالى على طول فى اقل من خمس دقايق 
شيخون _ و هيبات فين
نجاة _ فى الملحق 
شيخون _ جاى وحده و اللا معاه حد
نجاة _ بناته معاه بنتين صغيرين اصغر من عيالى 
شيخون _ ماشى يا نجاة خلى احمد مايتحركش من جارك لحد اما اجيكى من النجمة هبقى عندك 
ليغلق شيخون الهاتف و هو يقول _ ياااه يا حكم عاش من سمع اخبارك ده انى كنت بقول انك نسيتنا 
لتقول حسنة التى كانت تتابع زوجها اثناء حديثه بالهاتف _ هو مين ده اللى جه لنجاة و هيبات عنديها كمان
شيخون بابتسامة _ حكم الزيات 
حسنة بشهقة صدمة و وجوم _ يا سنة بيضة و ده ايه اللى فكره بالكفر و اللى فيه بعد السنين دى كلاتها ده سافر بقاله سنين ياما.. الواحد تعب من عدها
شيخون _ و اهو رجع .. ماحدش بيفضل متغرب العمر كلاته 
حسنة بخبث مخلوط بالغل _ و ده ازاى هيفعد مع نجاة فى نفس الدار .. مايصحش
شيخون بحزم _ حكم بايت فى الملحق و احمد ابنك بايت مع عمته 
حسنة بلكنة سخرية _ طب ده النهاردة طب و بعد اكده و اللا احمد هيفضل هناك طوالى 
شيخون و هو يحاول اغلاق النقاش _ اما ابقى اشوفه بكرة و اقعد معاه ابقى اشوف الحكاية دى 
حسنة ببعض المكر _ خد بالك ان فايزة الزيات سابت كل حاجة للمصيلحى خالصة مخلصة الا الدار لان ابو حكم كان له فيها النص يعنى حكم له فى الدار زى نجاة و عيالها بالظبط
شيخون _ ماتشغليش انتى بالك بالمواويل دى 
حسنة _ مش لو كانت نجاة وافقت على جوازها من بكر .. كان زمان ليها ضهر تتسند عليه دلوك 
شيخون بحدة _ تكونيش اتخبطتى فى نافوخك اياك بكر مين ده اللى يبقى ضهر لنجاة ليه يعنى و انى كانى موتت اياك 
حسنة بارتباك _ ها .. بعد الشړ عنيك انى ما اقصدش انى بس اكمنك انت و حكم اصحاب فيعنى .. 
شيخون _