رواية نوح الفصل السادس بقلم اماني سيد
خرجت شمس الجنينه ومرفت خرجت وراها ولسه الرفاعى هيخرج ندهت عليه الهام
إلهام انت رايح فين ايه ماصدقت شوفتها
الرفاعي الهام ابعدى عنى سبينى اروح وراها لحسن تختفى تانى
إلهام ماتختفى انت يهمك ايه معاك ست ستها
الرفاعي الهام ابعدى عندى دلوقتي بقولك ودخ احسنلك عشان محدش يحس بحاجة زقخا الرفاعى وذهب وراها لقاها واقفه مع شمس
شمس بهذيان طول عمرى رقم اتنين فى حياه كل الناس طول طول عمرى لازم اعمل مجهود كبير عشان بابا وماما يحبونى ويتبسطوا منى لازم ابقى شاطره في المدرسة ومؤدبه واسمع الكلام واروق الشقه واطبخ واقول طيب وحاضر وبس يا إما هما هيزعلوا منى ويسبونى ويمشوا وياخدوا اخويا معاهم
حتى صحابى لو مكنتش اجبلهم هدايا واسمع كلامهم يخاصمونى ويسيبونى لواحدى طيب انا بخلص مصروفى كله عليهم عشان يصاحبونى وفى الاخر برضو سابونى
طيب ارجع لاخويا تانى واقعد معاه هيقولى انى فاشله وفشلت فى جوازى اعمل ايه
كل ده شمس بتهزى من غير ماتبص جمبها ولا تشوف هى بتكلم مين
اوقات الأهل عشان يربوا اولادهم ويطلعوهم شاطرين ومؤدبين بيغلطوا فى حقهم من غير مايحسوا في اباء كتير بتربط حبهم لاولادهم بدرجاتهم وسمعانهم الكلام الطفل اه بينجح دراسيا لكن للأسف بيفشل اجتماعيا وثقه بالنفس حبوا اولادكم بدون شروط عشان يقدروا يحبوا نفسهم
ذهبت لها مرفت وبدون اى كلام اخذتها في حضنها فاقت شمس على حضڼ مرقت ونظرت لها
شمس أنا اسفه بجد انا آسفه
مرفت لأ مش اسفه يا حبيبتي هو مايستهلكيش اللى زى ده تسبيه وماتبصيش عليه لحظه
شمس عندك حق
مرفت بصى يا حبيبتى اعتبرينى مامتك انا عايشه لواحدى وعايزه حد يعيش معايا يونسنى بعد الحفله هنروح نجيب هدومك وحاجتك وتيجى تعيشى معايا
شمس اهلا بيكى انا مش عايزه اتقل عليكى انا هروح اقعد مع اخويا
مرفت لا أنا قاعده لواحدى وعايزاكى تيجى
