رواية العقرب الفصل الاول بقلم اماني سيد
رحيم تعبت مافيش فايده فيها انا مش فى حياتها اصلا
رحيم طيب اتكلمت معاها
على بص يا رحيم احنا اتجوزنا من ٩ سنين وخلفنا بعد الجواز على طول الاول كنت بعذرها فى اهتمامها بابننا وتجاهلها ليه وبقول اجى على نفسى معاها معلش هى تعبانه وبعديها بسنتين جبنا بنتنا طبعا اهتمامها بيا مبقاش موجود أصلا قولت معلش تعبانه مع الاولاد معندهاش حد يساعدها كتر خيرها وبقيت احاول اساعدها على اد ما اقدر
كلمتها كذا مره قلتلها الولاد كبروا سبيهم يعتمدوا على نفسهم تقولى طيب طيب وبتنفذ اللى فى دماغها كل اما اطلب منها نخرج لوحدنا ترفض وتطلع بمېت حجه
رحيم طيب ما تجيب حد يساعدها يمكن فعلا معندهاش وقت وانت ظروفك دلوقتي احسن من الاول
انا مش عارف هى عايزه ايه
رحيم اتجوز عليها يا على مراتك اتنمردت وانت كل طلباتها بتلبيها فهى معتبراك بنك لكن مافيش مشاعر
على مش عايز اقهرها ولا أوجعها انا باقى على العشره عايز احسن انى فى بالها تستناتى على العشا تحضرلى عشا احبه تجبلى هديه تحضرلى مفاجأة انا راضى بأى حاجه يا رحيم إحنا شوفنا قسوه وكنا منبوذين من اللى حولينا وتعبنا اوى على ماوصلنا للى احنا فيه ده انا مش محتاج منها غير شويه حنيه والله مستعد اكتبلها كل حاجه املكها بس اشوف نظره حنيه او خوف عليا
هما تربوا فى ملجأ وعملوا فى مختلف المجالات كى يستطيعوا جمع المال لشراء منزل ليكون لهم سكن يسكنوا به بدلا من جلوسهم فى الحارات دون مأوى ويعتمدوا على التسول
رحيم كلمها يا على تانى والمره دى خليك حازم معاها وعرفها انها لو متعدلتش واديتك حقوقك زى ما انت مديها كل واجبتها هتتجوز عليها اتعدلت خلاص كمل معاها بما يرضى الله ماتعدلش يبقى غيرها اولى بيك احنا من حقنا نرتاح ونعيش فى راحه بال
رحيم ماشى يا على مش عايز اشوفك كده تانى انت وبنتى اعز اتنين على قلبى
على وانت كمان يا رحيم معنديش اعز منك انت وولادى
هروح انا بقى هروح مكتبى عشان الحق اخلص باقى الشغل اللى ورايا
تركه على وذهب لمكتبه ويفكر من أين يأتى بتلك الفتاه وبتلك المواصفات
